Het zorgsysteem is ziek!

Lokaal-Limburg on Tour

Zaterdag 30 september vertelde Peter Geilen van Zorg & Co aan een select groepje politici en geïnteresseerden zijn verhaal over de inzet van zzp’ers in de zorg. In een mooie zaal in Sint Joost organiseerde Lokaal-Limburg wederom een informatiesessie voor aangesloten partijen en onafhankelijke partijen die (nog) niet zijn aangesloten bij het Limburgse platform voor onafhankelijke politiek.

Geilen begon zijn verhaal met een prikkelende stelling “Er is géén personeelstekort in de zorg”. Vervolgens zette hij in een aantal sheets en een boeiend en meeslepend verhaal uiteen dat deze stelling inderdaad kan kloppen.

Zorginstellingen zitten in ALARMFASE 1:
Met stijgende loonkosten (CAO + 10%), een ziekteverzuim boven de 10% en dalende vergoedingen van het zorgkantoor, gericht op een omzetplafond, staan de zorginstellingen onder druk.

Daarnaast is er sprake van een hoge inflatie, hoge energiekosten en personeelskrapte.

Particulieren maken zich daarom steeds meer zorgen. Ook zien wij dat de zorgpremie stijgt, vergoedingen dalen en de beschikbaarheid en bereikbaarheid van ziekenhuizen afneemt. Behandelingen worden uitgesteld en de wachtlijsten worden langer.

Wat zijn de gebruikte sturingsvariabelen?
De zorg wordt aangestuurd door de zorgverzekeraars die er alles aan doen om de zorg zo goedkoop mogelijk te houden. Voor zichzelf. Dankzij omzetplafonds weet de verzekeraar precies hoeveel geld hij aan een bepaalde specialist kwijt is.

Voor de patiënt betekent dit echter dat een specialist die zijn maximaal aantal behandelingen in oktober bereikt, een operatie in november en december niet meer mogelijk is. Wachten op het nieuwe jaar dus.

In verzorgingstehuizen wordt meer ingezet op zelfredzaamheid, dus kostenverlaging. Terwijl de praktijk laat zien dat hulp door familie maar mondjesmaat gebeurd.

De huisartsen krijgen een steeds lagere indicatietijd, waardoor zij nauwelijks tijd hebben om echt met hun patiënten te kunnen praten.

Het gaat al lang niet meer om de zorg en om de patiënten. Het gaat om kostenverlaging, toenemende regeldruk en administratieve druk.

ZZP’ers
Hier kan de zzp’er een helpende hand bieden. Een zorgmedewerker schaal 8 koste € 3.575,00 per maand, wat neerkomt op € 39,00 per uur. Een zzp’er kost € 42,50 per uur. Dat is dus helemaal niet zo’n groot verschil.

Een medewerker heeft een contract voor 36 uur. Op jaarbasis is dit 36 uur maal 52 weken is 1.872 uur. Daar gaan verlofuren en ziektedagen vanaf, gemiddeld in de zorg 374 uur. Netto is de zorgmedewerker dan 1.498 uur beschikbaar

Een zzp’er werk 40 uur in de week, dus op jaarbasis 1.840 uur. Hier gaan geen verlof of ziekte uren vanaf omdat die niet uitbetaald hoeven te worden. De zzp’er is dus 1.840 uur inzetbaar.

De kosten voor iemand in dienst bedragen in de zorg € 72.936, voor een zzp’er € 73.600. Dat is iets meer, maar dan is de zzp’er ook 20% productiever.

Wat kan de lokale politiek doen
Bij aanbestedingen voor de Jeugdwet en de WMO zou het goed zijn om ook kleinere partijen toe te laten bij aanbestedingen en om onder-aanneming via zzp’ers niet uit te sluiten.

Een andere insteek is zorg dicht bij huis, in samenwerking met de buurt. Woonzorglocaties gebaseerd op inclusie, met optimale zorg door inzet van zzp’ers.

Dit past bij actuele politieke items als doorstroming op de huizenmarkt en een zorgzame samenleving. De lokale politiek kan hieraan meewerken, door open te staan voor kleinschalige woonzorglocaties.

Ben niet passief, maar omarm nieuwe ontwikkelingen.
De lokale politiek is nu aan zet.