Geen natte voeten meer!
Dijken waren in Limburg een onbekend iets, tot de overstromingen in 1993 en 1995 toen de Maas meer dan flink buiten zijn oevers trad. Met alle nare, natte gevolgen van Eijsden tot Mook.
Toen werd besloten: Ook in Limburg moeten waterkeringen komen.
Hoe dan, waar dan eerst, op welke manier, wie zal dat betalen, waren de vragen die omhoog kwamen. En ook nu nog opkomen bij veel mensen!
Ook bij veel van de nieuwe algemeen bestuurders van het Waterschap Limburg. Die afgelopen inwerkmodule een lesje dijk keringen kregen. Want je hebt keringen en keringen. Ja er is nogal wat verschil, uiteraard ook in prijs. Sober en doelmatig is het mantra, maar wat zeggen de inwoners van onze provincie? Willen die een kering, en dat kan een groene dijk zijn, maar ook een muur van misschien wel 2,25 meter hoog, in hun achtertuin hebben? BURGERPARTICIPATIE is bij het waterschap al een zeer goed ingeburgerd woord. Samen met de inwoners kijken wat kan, wat ze willen, of ze misschien iets bij kunnen dragen, wat de gemeente kan en of de provincie misschien ook een fikse duit in het geldzakje wil doen.
Vrijdag 21 april ging een groep Algemeen Bestuurders kijken in Neer waar onlangs nieuwe keringen zijn aangebracht.
Groene dijk met kruidenrijk grasmengsel, daarop een stuk muur en daarop de glazen wand
Een deels groene dijk, met daarop een muur en daarop een glazen wand van een centimeter of 10 dik. Die moeten het water geweld tegen houden, zodat de bewoners geen natte voeten krijgen. Maar…. de bewoners van de huizen op de dijk, willen natuurlijk nog wel naar hun bootje. Dus er moest ook een trap komen. Met een ZELFSLUITENDE kering. Hoe die werkt? Er zit ergens een opening in de dijk waardoor het water omhoog komt. En hoe hoger het water komt, hoe hoger de ijzeren wand ook omhoog komt.
Algemeen bestuurslid voor Lokaal Limburg Albert Melskens
Tja en sta je dan aan de foute kant van de plaat…..
dan zul je moeten zwemmen Albert
